Pasgeboren baby's maken vanaf de geboorte vijf geluiden met ieder een heel specifieke betekenis. Een geluid voor honger, moe, een boertje dat dwarszit, darmkrampjes en ongemak. Deze geluiden zijn gebaseerd op basisreflexen van baby's en daardoor onafhankelijk van de taal die de ouders spreken.

Wanneer je baby bijvoorbeeld honger heeft zal hij gaan zuigen. Wanneer hij aan de zuigreflex geluid toegevoegt ontstaat het 'woord' voor honger, Neh. De tong beweegt van boven naar beneden en veroorzaakt de N-klank. Dit zijn de eerste pogingen tot communicatie van je baby, nog voordat het echt tot huilen komt. Hoe eerder je het geluid herkent, hoe eerder je de baby kan voeden. Je kindje hoeft niet verder te huilen om zijn behoefte duidelijk te maken. Dat is fijn voor je baby en natuurlijk ook voor jou. Na een maand of drie, vier doven de reflexen, en daarmee de geluiden, langzaam uit en maken plaats voor bewuste communicatie van je baby.

De babytaal methode is ontwikkeld door Priscilla Dunstan en werd in 2006 wereldkundig gemaakt. Wil je meer weten over de Dunstan methode en de cursus en lesmaterialen? kijk dan hier: babytaal.nl